W katolicyzmie obowiązuje zasada „prima scriptura”, a w protestantyzmie „sola scriptura”. Ta pierwsza mówi, że Biblia jest głównym, ale nie jedynym, źródłem Objawienia Bożego. Ważne są również źródła pozabiblijne, np. wielowiekowa tradycja chrześcijańska, papieskie bulle i encykliki, prace doktorów Kościoła itp. Z grubsza oznacza to, że Kościół katolicki stara się uwzględniać aktualny stan wiedzy oraz, w pewnym stopniu, ducha epoki, ale pozostaje (a przynajmniej powinien pozostawać) pryncypialny w kwestiach zasadniczych.
„Sola scriptura” to zasada, która odrzuca źródła pozabiblijne i każe traktować Pismo Święte literalnie. Tylko kto ma je interpretować? Jaka jest „ta właściwa” interpretacja? Protestancka awersja do hierarchii (podległości) oraz brak wykładni powodują, że każdy pastor (lub każda społeczność jako pewna zbiorowość) może mieć swoją interpretację, stąd w protestantyzmie tak wiele nurtów i odłamów.
Źródła zdjęć:
1. episkopat.pl
Polub bloga na Facebooku:
http://www.facebook.com/thespinningtopblog
Zobacz też: Moralność ograniczająca
Zostaw komentarz